حشمت‌الله لرنژاد در سال ۱۳۲۶ در محلهٔ علافخانه در شهر کرمانشاه به دنیا آمد. پدر و پدربزرگ وی نیز صدای دلنشینی داشتند. وی در سال ۱۳۴۳ در سنی ۱۷ سالگی در ارکستر رادیو کردی کرمانشاه اولین ترانهٔ خود را با شعری از برادرش، یدالله لرنژاد (شیدا کرمانشاهی) اجرا کرد و از همان زمان فعالیت رسمی خود را در زمینهٔ موسیقی کُردی آغاز کرد. لرنژاد به سبک استادان موسیقی کردستان مانند سید علی‌اصغر کردستانی، علی مردان و طاهر توفیق گرایش داشت، و مدت‌ها در رادیو کردی کرمانشاه از تعلیمات حسن زیرک خواننده نامی کُردستان استفاده کرد. وی در رادیو با بزرگان موسیقی منطقهٔ کرمانشاه مانند محمود بلوری، محمود مرآتی، اکبر ایزدی، سیف‌الله نادرشاهی و مسعود زنگنه مجد همکاری می‌کرد. وی علاوه بر این در ادارهٔ هواشناسی کرمانشاه کار می‌کرد و مدت ۲۵ سال کارمند این اداره بود.

سرودها و ترانه‌های حشمت‌الله لرنژاد به سبک‌های مختلف بود و تسلط کاملی در گویش‌ها و لهجه‌های کردی مانند اورامی، سورانی، گورانی، بادینانی، کرمانجی، لری و کردی کرمانشاهی داشت که در آثار وی به خوبی مشهود است. وی در فن بداهه‌خوانی بسیار توانمند بود؛ چنان‌که یک بار به مناسبت دههٔ فجر برای اجرای موسیقی به پالایشگاه خانگیران سرخس دعوت شده بود و در شب اجرا پس از هماهنگی معلوم شد که گره‌ای در کار است، اما لرنژاد فوراً ابتکار به خرج داده و با بداهه‌خوانی در دستگاه شور (چپ کوک) که دستگاهی بسیار مشکل است، سرود «بهشت زندگی» را اجرا نمود، که این کار باعث حیرت خیلی از نوازندگان و تماشاچیان شد.

وی در خواندن ترانه‌های پاپ نیز مهارت کافی داشت. از جمله ترانه‌های پاپ وی می‌توان به ترانهٔ «خونهٔ من تورم نیش زمونست» با آهنگ ‌سازی منوچهر طاهرزاده و شعر کیومرث حیدری، و ترانهٔ «خورشید میهن ما تو دست شب اسیره» که مضمونی سیاسی-اجتماعی داشت، اشاره کرد. حشمت الله لرنژاد بیش از ۲۰۰ ترانهٔ کردی را با گویش‌های مختلف این زبان اجرا کرده‌است. وی در ۲۵ شهریور سال ۱۳۷۴ درگذشت و در گورستان میناآباد شهر کرمانشاه به خاک سپرده‌شد.